Espero que este año podamos disfrutar de todo lo que no disfrutamos el enterios; que no sea nuevo año ,viejos propósitos.
Feliz 2005, por el culo te la hinco.
 un beso, feliz noche
En Galicia un día eu escoitei
 unha vella historia, nun café.
 Era dunha nena que da aldea, se escapou.
 ...Anduriña nova que vóou...
Choran ó pensar, ¿onde andará?
 Mais ninguén a quere ir buscar.
 Anduriña lle chamaron, os que alí deixou
 torna pronto ó porto, ¡por favor!...
Un velliño fala xunto ó lar,
 di-me moi baixiño e sin maldade.
 Anduriña e nova... Voltará, ¡xa-lo verán!
 Probe paxariño, sen plumar...
Nun día calqueira, pousará.
 Seu misterio, xa non o será.
 O nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán.
 Pero mentres tanto, ¿onde vái?
Anduriña ¿onde vái?... Anduriña ¿onde vái?...
 Anduriña... ¿Onde vái?... 
En Galicia un día eu escoitei
 unha vella historia, nun café.
 Era dunha nena que da aldea, se escapou.
 ...Anduriña nova que vóou...
Choran ó pensar, ¿onde andará?
 Mais ninguén a quere ir buscar.
 Anduriña lle chamaron, os que alí deixou
 torna pronto ó porto, ¡por favor!...
Un velliño fala xunto ó lar,
 di-me moi baixiño e sin maldade.
 Anduriña e nova... Voltará, ¡xa-lo verán!
 Probe paxariño, sen plumar...
Nun día calqueira, pousará.
 Seu misterio, xa non o será.
 O nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán.
 Pero mentres tanto, ¿onde vái?
Anduriña ¿onde vái?... Anduriña ¿onde vái?...
 Anduriña... ¿Onde vái?... 
En Galicia un día eu escoitei
 unha vella historia, nun café.
 Era dunha nena que da aldea, se escapou.
 ...Anduriña nova que vóou...
Choran ó pensar, ¿onde andará?
 Mais ninguén a quere ir buscar.
 Anduriña lle chamaron, os que alí deixou
 torna pronto ó porto, ¡por favor!...
Un velliño fala xunto ó lar,
 di-me moi baixiño e sin maldade.
 Anduriña e nova... Voltará, ¡xa-lo verán!
 Probe paxariño, sen plumar...
Nun día calqueira, pousará.
 Seu misterio, xa non o será.
 O nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán.
 Pero mentres tanto, ¿onde vái?
Anduriña ¿onde vái?... Anduriña ¿onde vái?...
 Anduriña... ¿Onde vái?... 
En Galicia un día eu escoitei
 unha vella historia, nun café.
 Era dunha nena que da aldea, se escapou.
 ...Anduriña nova que vóou...
Choran ó pensar, ¿onde andará?
 Mais ninguén a quere ir buscar.
 Anduriña lle chamaron, os que alí deixou
 torna pronto ó porto, ¡por favor!...
Un velliño fala xunto ó lar,
 di-me moi baixiño e sin maldade.
 Anduriña e nova... Voltará, ¡xa-lo verán!
 Probe paxariño, sen plumar...
Nun día calqueira, pousará.
 Seu misterio, xa non o será.
 O nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán.
 Pero mentres tanto, ¿onde vái?
Anduriña ¿onde vái?... Anduriña ¿onde vái?...
 Anduriña... ¿Onde vái?... 
En Galicia un día eu escoitei
 unha vella historia, nun café.
 Era dunha nena que da aldea, se escapou.
 ...Anduriña nova que vóou...
Choran ó pensar, ¿onde andará?
 Mais ninguén a quere ir buscar.
 Anduriña lle chamaron, os que alí deixou
 torna pronto ó porto, ¡por favor!...
Un velliño fala xunto ó lar,
 di-me moi baixiño e sin maldade.
 Anduriña e nova... Voltará, ¡xa-lo verán!
 Probe paxariño, sen plumar...
Nun día calqueira, pousará.
 Seu misterio, xa non o será.
 O nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán.
 Pero mentres tanto, ¿onde vái?
Anduriña ¿onde vái?... Anduriña ¿onde vái?...
 Anduriña... ¿Onde vái?... 
No me arrepiento
 si te digo que te quiero
 y la canción me queda
 fácil traducida al re mayor
no me arrepiento
 porque sé que no aparento
 y las palabras con el viento
 llegan donde yo no voy
no me arrepiento 
 si después que vuelvo a casa 
 la memoria me repasa
 el sabor de tu aguijón
 abeja reina me olvidé de las noticias 
 de las guerra y la codicia 
 por jugar en tu colchón
ya ves
 no puedo más
 ya ves 
 ni un paso atrás
 ya ves
 sigo trepado a tu amor
 y no me arrepiento
no me arrepiento
       
Feliz Navidad
 ¿Hace falta que te diga
 que me muero por tener algo contigo?
 ¿es que no te has dado cuenta
 de lo mucho que me cuesta ser tu amigo?
 ya no puedo acercarme a tu boca
 sin deseártela de una manera loca
 necesito controlar tu vida
 saber quien te besa y quien te abriga
 hace falta que te diga
 que me muero por tener algo contigo
 es que no te has dado cuenta
 de lo mucho que me cuesta ser tu amigo
 ya me quedan muy pocos caminos
 aunque pueda parecerte un desatino
 no quisiera yo morirme sin tener
 algo contigo
 ya no puedo continuar espiando
 día y noche tu llegar adivinando
 ya no se con que inocente excusa
 pasar por tu casa...
 ya me quedan muy pocos caminos
 aunque pueda parecerte un desatino
 no quisiera yo morirme sin tener
 algo contigo,
 sin tener, algo contigo,
 sin tener, algo... contigo.
No hace mucho tiempo, cuando yo era alguien, cuando la nieve caía por mi ventana, cuando el sol alumbraba con sus rayos mi camino, yo era alguien; alguien que soñaba ser eterna, alguien que compartía un sentimiento, alguien que deseaba volar y ser libre y, sobre todo alguien incrédula que cambió de repente (por no decir que poco a poco) porque apareció el recuerdo y el corazón latió, apareció la magia y mi deseo se cumplió, apareció la verdad y volví a creer en él. Todavía oigo su voz susurrándome al oído la traducción de alguna canción, le oigo diciendome algo tan sencillo como que me echará de menos le escucho preguntarme si soy feliz,... sé que recordaré su sonrisa, sé que recordaré sus ojos, creo saber que nunca le olvidaré.
La sencillez de la magia acaba donde nos hacemos mayores, porque un niño siente y descubre la vida a cada paso, por ello debemos buscar a “nuestros niños” y con ellos encontrar nuestra inocencia para disfrutar de la magia del tiempo y de la vida.
Me siento ta inocente como una niña, tal vez la razón es que no quiero perder no avergonzarme ni dejar de ser feliz como una pequeña mocosa.
Feliz Navidad
No toda la distancia es ausencia, ni todo el olvido es silencio.
 Feliz Navidad
 

 
Presiento que algo va a ocurrir
 Una tragedia para mi.
 Y aunque yo quiero estar con el
 Tengo una extraña sensacion
 Ya se avecina lo peor
 No se da cuenta
 Que estoy sufriendo
 Quizas sera,que siento amor por el
 No se si puede ser.
 Que va a pasar que va a ser de el
 Donde nos lleva el carrusel
 Y aunque yo intento sonreir
 Y como todos ser feliz
 Yo no lo dejo de intentar,
 Quiza algun dia, estemos juntos
 No puede ser, jamas ocurrira
 Pues no soy para el...
 Feliz Navidad
 
Mis dos pies, algo de lo que nunca te das cuenta pero es realmente quién te lleva.
 (Además tienen vida je je je)
 
 
Ahora mis situación ha cambiado, ya estoy mejor. Los últimos post reflejaban la agonía y el sufrimientos que mi estado de ánimo formaba en un círculo vicioso de dolor; sin embargo, ya ha pasado. Apenas me siento ya tan vacía, tan sóla, pero es que todo es tan difícil...La esperanza no la pierdo, aunque ya se haya hablado, aunque todo vaya contracorriente, tengo un pequeño resquicio que me dice que puede volver. ¿Por qué no? Si los sueños se cumplen y las esperanzas son las ilusiones de un niño: yo soy una niña hecha de deseos.
 No obstante no me encuentro al cien por cien de mis capacidades. El dolor persiste, pero ese mismo dolor nos hará más fuertes, más sabios y más entendedores de lo que somos nosotros mismos. Aprendiendo que la felicidad se puede ir venir y que no es eterna, capturarla en un tarro de cristal no es lo conveniente porque se escapa, intentar comprenderla hará que su magia se pierda y en la distancia vuelve a calmarse, vuelve al cauce de donde se desembocó el río, y se siente que la felicidad ya no es tan notable,  y con todo ello se consigue que la pasión deje de latir unos instantes y...muera.
Está amaneciendo; otra noche durmiendo sola, bueno durmiedo es un decir porque apenas he pegado ojo en toda la noche, hay algo que me preocupa, algo me inquieta, me siento perdida. "Encuentra el valor de ser libre para poder ser feliz" eso tendría que hacer; sin embargo quedarme despierta me ha recordado que puedo volver a ser quien era, es decir, puedo volver aprovechar la noche (cosa que el año pasado hacía en la residencia donde estaba) porque puedo hablar y hablar, planificar, "pensar en mi misma y en mis cirsunstacias", soñar, volver a ser yo, porque si realmente supiera ahora cómo estoy siendo y lo en lo que me estoy convirtiendo...(buf); parece que siempre estoy enfadada, discutiendo, que sólo busco atención cuando nunca he necesitado que nadie me la prestara,... estoy muy rara. Me cuesta tener una conversación.  
 La distancia aunque parezca que no aumenta, se hace más y más larga poco a poco, como tiene que ser (supongo) ¿y es que no puede seguir todo como antes? ( él odia esta expresión: y es que, y es que...je je je ). 
 Se acerca el puente y a sé cómo va a ser esa semana, demasiado ocupado para hacer algo conmigo; apenas recuerdo la última película que vimos juntos, cuando antes siempre estábamos viendo alguna. El tiempo se ha detenido, tan sólo para decirme que deje de ser y que me convierta, crece, eso es lo que tenía que hacer, convertirme en una persona adulta  dejar de ser una niña, puede que una niña tonta sea ahora pero ¿quién no se ha convertido en niña cuando se ha enamorado?